Ben anladım ki bu dünyanın bütün hengamesi bir tek nazara bağlıymış. Bir nazarında saklıymış.
İyi görürsen, iyi görmeye çalışırsan herşey sana kapı açar, kuşlar bile gülümser, pervane döner bütün nasipler, ama saklarsan kendini bir kötü nazara bir yargıya, kendin olan asli mucizenin güzelliğini bile aynada göremezmişsin.
İşte ben anladım ki çocuklar da böyle imiş. Bizi rahatsız ettiğine inandığımız varlıklar aslında dünyanın hükümdarlarıymış.
Yüzlerindeki tebessüm,o mutluluklarını görmek birçok, birçok şeye değermiş..
Aslında sadece iyi nazar lazımmış. Aslında sadece nazarı düzeltip tekrar bakmak lazımmış. Yüzlerindeki tefekkür sebebiyetini bulmak için aramaya hiç gerek yok. Elinizi uzatıp merhaba dediğinizde o omuzlarına saklanıp utanış halleri, bizi nefretten yenecek ve kirli şuurumuzu pes ettirecek türden..
Ben anladım ki;
En güzel şekilde yenilmişim bir kaç çocuğun sıcak tebessümüne. Nazarımı temizlemiş o saf mahsumiyet.
Ben anladım ki.
Bir çok şeyi yanlış anlamışım çok beriden..
Günün anısına…
